Het optreden van Navio was voorzien voor 20u in Lalobo Hall in Gulu. Wat nu een jeugdcentrum is, was een paar jaar geleden nog de schuilplaats voor de kinderen. Kinderen kwamen er ’s nachts bijeen omdat het een veilige bewaakte was en ze er beschermd waren tegen kidnapping door de LRA van Josef Kony.
We hadden meer dan een uur moeten wachten op ons eten, waardoor we pas om 21u in Lalobo Hall aankwamen. Tot mijn grote verbazing stond de zaal vol met plastieken stoelen (en dat voor een hiphop concert?! ) en waren er slechts 20 toeschouwers. Ik begon al medelijden te krijgen met Navio dat hij zou moeten optreden voor 20 mensen.
Dat wat natuurlijk naief van mij. Na meer dan 6 maanden in Oeganda, had ik moeten weten dat dergelijke shows nooit op tijd beginnen. Om het wachten te verzachten bestelde ik een pintje. Na een uur moest ik plots naar het toilet. In een donkere hoek van het gebouw vond ik wat wij een Franse WC noemen. De geur en de toestand waarin de WC zich bevond, zorgde ervoor dat ik niet nog een pintje bestelde.
Na nog een uur wachten kwamen twee twintigers op het podium. Een ervan was helemaal van de kaart. Sommigen kondigden ze aan dat er een aantal jonge aanstomende talenten klaarstonden om te rappen! Dat ze jong waren, dat klopte, maar over de talenten valt te discusieren!!! De volgende twee uur zagen we ze komen en gaan. Allemaal hadden ze blijkbaar een cd’tje opgenomen bij een lokale producer. Toen ze op het podium kwamen, riepen ze ‘liedje 2’ of ‘liedje 3’ naar de man aan de geluidsinstallatie. Het liedje begon te spelen, en de performer begon te playbacken. Meestal kenden ze niet eens de tekst van hun eigen liedje.
Als het publiek het optreden leuk vond, kwamen ze tot op het podium en staken ze geld in de zakken van de rapper!
Er was zelfs een blind meisje die een liedje rapte over God. Zij had nog het meeste succes!
Om 1u hadden we het echt wel gehad. We zagen het echt niet meer zitten om te wachten op Navio. Net toen we naar buiten gingen, kwam zijn auto toe. Karin (een consultant ‘cameravrouw’ voor UNICEF) kende Navio omdat ze meegeholpen had met het filmen van zijn laatste videoclip. De eerste persoon die uit de auto stapte herkende Karin en zei dat we mochten goeiedag gaan zeggen aan Navio in zijn auto! Ik voelde mij precies een tiener! Maar het was wel leuk!
Omdat Navio er nu toch was, besloten we toch terug naar binnen te gaan om naar zijn optreden te kijken. Navio maakte zijn entree als een echte ‘rockstar’. Op dat moment was de hele zaal vol en was het volle ambiance. Helaas, na twee liedjes viel de electriciteit uit…we hebben nog 10 minuutjes gewacht, maar zijn dan uiteindelijk toch naar huis geweest!
En ook dit is Afrika!